ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ ԴԱՏԱՐԱՆԻ
Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ Ը
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԵՎ ՍԻՐԻԱՅԻ ԱՐԱԲԱԿԱՆ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՄԻՋԵՎ ՀՅՈՒՊԱՏՈՍԱԿԱՆ ՀԱՄԱԳՈՐԾԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳՐՈՒՄ ԱՄՐԱԳՐՎԱԾ ՊԱՐՏԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ` ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅԱՆԸ ՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՐՑԸ ՈՐՈՇԵԼՈՒ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ԳՈՐԾՈՎ
|
Քաղ. Երևան |
16 ապրիլի 1996 թվականի |
Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը, նախագահությամբ` սահմանադրական դատարանի նախագահ Գ. Հարությունյանի, կազմով` սահմանադրական դատարանի նախագահի տեղակալ Վ. Ստեփանյանի, սահմանադրական դատարանի անդամներ Ա. Գյուլումյանի, Հ. Խաչատրյանի, Վ. Հովհաննիսյանի, Հ. Նազարյանի, Վ. Պողոսյանի, Վ. Սահակյանի, Մ. Սևյանի,
մասնակցությամբ` սահմանադրական դատարան դիմում ներկայացրած Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի ներկայացուցիչ, Հայաստանի Հանրապետության արտաքին գործերի նախարարի տեղակալ Է. Զուլոյանի,
համաձայն Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետի, 101 հոդվածի 1 կետի, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետի, 25 հոդվածի 1 կետի և 56 հոդվածի,
դռնբաց նիստում քննեց 1995 թվականի հոկտեմբերի 19-ին Երևանում ստորագրված «Հայաստանի Հանրապետության և Սիրիայի Արաբական Հանրապետության միջև հյուպատոսական համագործակցության մասին համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունների` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը որոշելու վերաբերյալ» գործը:
Գործի քննության առիթ է հանդիսացել Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի դիմումը սահմանադրական դատարան` Հայաստանի Հանրապետության և Սիրիայի Արաբական Հանրապետության միջև հյուպատոսական համագործակցության մասին համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունների` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը քննության առնելու և որոշում ընդունելու վերաբերյալ:
Լսելով Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանի անդամ Վ. Սահակյանի հաղորդումը, Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի ներկայացուցիչ Է. Զուլոյանի բացատրությունները, հետազոտելով համաձայնագիրը, ներկայացված տեղեկանքը և գործում առկա մյուս փաստաթղթերը, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը պարզեց.
Հայաստանի Հանրապետության և Սիրիայի Արաբական Հանրապետության միջև հյուպատոսական համագործակցության մասին համաձայնագիրն արձանագրվել է 1992 թվականի հուլիսի 16-ին Դամասկոսում և ստորագրվել 1995 թվականի հոկտեմբերի 19-ին Երևանում:
Համաձայնագրի նպատակն է զարգացնել երկկողմ համագործակցությունը և ընդլայնել հյուպատոսական կապերը երկու պետությունների միջև:
Համաձայնագրի 1, 2, 3, 4, 5 հոդվածներով սահմանվում են դիվանագիտական և ծառայողական անձնագրեր ունեցող անձանց, այդ թվում` դիվանագիտական և հյուպատոսական ներկայացուցչություններում աշխատողներին, նրանց ընտանիքների անդամներին և ուղեկցողներին, պետական պայմանագրերով գործուղվող մասնագետներին մուտքի և տարանցիկ արտոնագրեր տալու կարգն ու ժամկետները:
Համաձայնագրով (7, 8, 9 հոդվածներ) կարգավորվում են Կողմերի տարածքում իրենց քաղաքացիների իրավունքների և օրինական շահերի պաշտպանության, մասնավորապես, ընդունող երկրում մյուս կողմի քաղաքացու մահվան, դժբախտ պատահարի կամ նրա կալանավորման դեպքում ձեռնարկվող միջոցների վերաբերյալ հարցերը:
Ըստ համաձայնագրի 10 հոդվածի, այն ուժի մեջ է մտնում ստորագրման օրվանից` հինգ տարի ժամկետով, և ենթակա է երկարաձգման, եթե Կողմերից մեկը վեց ամիս առաջ գրավոր չի ծանուցել դրա գործողության դադարեցման վերաբերյալ իր որոշման մասին:
Ելնելով գործի քննության արդյունքներից և ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետով, 102 հոդվածի առաջին և երրորդ մասերով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետով, 67 և 68 հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրական դատարանը որոշեց.
1. 1995 թվականի հոկտեմբերի 19-ին Երևանում ստորագրված Հայաստանի Հանրապետության և Սիրիայի Արաբական Հանրապետության միջև հյուպատոսական համագործակցության մասին համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը:
2. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 102 հոդվածի երկրորդ մասի համաձայն սույն որոշումը վերջնական է, վերանայման ենթակա չէ, ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:
|
Հայաստանի Հանրապետության |
Գ. Հարությունյան |
|
16 ապրիլի 1996 թվականի ՍԴՈ-5 |